Cień wiatru

"To miejsce (...) jest tajemnicą i miejscem świętym. Każda znajdująca się tu książka, każdy tom, posiadają własną duszę. I to zarówno tego, kto daną książkę napisał, jak i dusze tych, którzy tę książkę przeczytali i tak mocno ją przeżyli, że zawładnęła ich wyobraźnią. Za każdym razem, gdy książka trafia w kolejne ręce, za każdym razem, gdy ktoś wodzi po jej stronach wzrokiem, z każdym nowym czytelnikiem jej duch odradza się i staje się coraz silniejszy."

 

Kiedy Daniel Sempere zbliża się do jedenastych urodzin, jego ojciec, antykwariusz, zabiera go do miejsca zwanego Cmentarzem Zapomnianych Książek. Przyjęte jest, że osoba, która po raz pierwszy odwiedza to miejsce, może wybrać sobie jedną, dowolną książkę. Wzrok Daniela przykuwa okładka w kolorze czerwonego wina ze złotymi literami. Tytuł książki brzmi "Cień wiatru". Autorem jest nikomu nie znany pisarz - Julian Carax. Od tego zaczyna się ta fascynująca opowieść, która zdobyła rzesze niezliczone miłośników na całym świecie.

"Kiedy jakaś biblioteka przestaje istnieć, kiedy jakaś księgarnia na zawsze zamyka podwoje, kiedy jakaś książka ginie w otchłani zapomnienia, ci, którzy znają to miejsce, my, strażnicy ich dusz, robimy, co w naszej mocy, aby te bezdomne książki trafiły tutaj. Bo tutaj książki, o których nikt już nie pamięta, książki, które zagubiły się w czasie, żyją nieustającą nadzieją, iż pewnego dnia trafią do rąk nowego czytelnika, że zawładnie nimi nowy duch."

Wybierając tę jedną, jedyną książkę, Daniel związał swój los z losem tajemniczego pisarza. Zauroczony powieścią próbuje odszukać inne działa tego twórcy. Nikt jednak nie słyszał o Julianie Caraxie. Nie ma nigdzie jego powieści, a o nim samym słuch dawno zaginął. Mijają lata. Daniel nie ustaje w poszukiwaniach. A my razem z nim podążamy śladem nieuchwytnego pisarza. Przemierzamy kręte uliczki i odwiedzamy zapomniane zakątki Barcelony, by z zapartym tchem szukać rozwiązania tej tajemnicy.

 

"(...) niewiele rzeczy ma na człowieka tak wielki wpływ jak pierwsza książka, która od razu trafia do jego serca. Owe pierwsze obrazy, echa słów, choć wydają się pozostawać gdzieś daleko za nami, towarzyszą nam przez całe życie i wznoszą w pamięci pałac, do którego wcześniej czy później - i nieważne, ile w tym czasie przeczytaliśmy książek, ile nowych światów odkryliśmy, ile się nauczyliśmy i ile zdążyliśmy zapomnieć - wrócimy."

 

Carlos Ruiz Zafón stworzył dzieło doskonałe. Opublikowana w 2001 roku powieść "Cień wiatru" stała się fenomenem literackim na skalę międzynarodową. Tym samym Zafón stał jednym z najpopularniejszych hiszpańskich pisarzy. Dla mnie to zdecydowanie jedna z najlepszych powieści, jakie czytałam. W tej książce jest wszystko co uwielbiam w literaturze. Mamy tajemnicę z przeszłości do wyjaśnienia, wątek tragicznej miłości, niezwykłą, poruszającą opowieść z literaturą w tle. A wszystko to w bajecznej scenerii Barcelony.  To książka, do której można wracać niezliczoną ilość razy. Wspaniała powieść!

 

"Młody mężczyzna, o włosach, w które wplątują się już srebrne nitki, spaceruje ulicami Barcelony zamkniętej pomiędzy niebem koloru popiołu i oparami słońca (...). Prowadzi za rękę chłopczyka około dziesięcioletniego, którego wzrok oczarowany jest tajemniczością obietnicy, jaką ojciec mu złożył o świcie, obietnicy Cmentarza Zapomnianych Książek."

 

"Cień wiatru" stanowi pierwszą z czterech powieści z cyklu Cmentarza Zapomnianych Książek. Kolejne części to "Gra anioła", "Więzień nieba" oraz "Labirynt duchów".

 

"Przyjaciele, życie jest dramatem i nawet istoty z natury swej najszlachetniejsze zaznać muszą goryczy kapryśnego i zawistnego losu."