Cytaty Wisławy Szymborskiej

 Podobno w przemówieniu pierwsze zdanie jest zawsze najtrudniejsze. A więc mam je już poza sobą…

 

 Świat jest tak wielki, że wszystko jest szczegółem.

 

Człowiek, który nie poczuł smaku swoich łez – nie jest prawdziwym człowiekiem.

 

Czytanie książek to najpiękniejsza zabawa, jaką sobie ludzkość wymyśliła.

 

 Na samym początku mojej pracy kreatywnej kochałam ludzkość. Chciałam zrobić coś dobrego dla ludzi.

 

Jestem jaka jestem. Niepojęty przypadek, jak każdy przypadek.

Każdy przecież początek to tylko ciąg dalszy, a księga zdarzeń zawsze otwarta w połowie.

Ktoś powiedział, że ludzie głupieją hurtowo i mądrzeją detalicznie. Dlatego kochamy i popieramy przypadki detaliczne.

Niech ludzie nie znający miłości szczęśliwej, twierdzą, że nigdzie nie ma miłości szczęśliwej. Z tą wiarą lżej im będzie i żyć, i umierać...

Miłość szczęśliwa. Czy to jest normalne, czy to poważne, czy to pożyteczne - co świat ma z dwojga ludzi, którzy nie widzą świata?

Wczoraj, kiedy Twoje imię ktoś wymówił przy mnie głośno, to poczułam jakby róża przez otwarte wpadła okno..

Bardzo tęsknię za Tobą. Rano jeszcze pół biedy, bo trzeba pracować, ale pod wieczór Twoja nieobecność staje się dramatyczna. 

Ktoś tutaj był i był, a potem nagle zniknął i uporczywie go nie ma.

Nie muszę czekać na pogodną noc, ani zadzierać głowy, żeby przyjrzeć się niebu.

Nic dwa razy się nie zdarza i nie zdarzy.
Z tej przyczyny zrodziliśmy się bez wprawy i pomrzemy bez rutyny.

Żaden dzień się nie powtórzy, nie ma dwóch podobnych nocy, dwóch tych samych pocałunków, dwóch jednakich spojrzeń w oczy.

Czemu ty się, zła godzino, z niepotrzebnym mieszasz lękiem?
Jesteś - a więc musisz minąć. Miniesz - a więc to jest piękne.

Mężczyzna miał poglądy – kobieta nadal tylko widzimisię, odpowiednikiem jego silnej woli był jej babski upór, a jego przezorności – jej wyrachowanie, a w sytuacjach, w których mężczyznę zwano taktykiem, kobieta pozostawała intrygantką.

 Nie ma rozpusty gorszej niż myślenie.

 Nie ma takiego życia, które by choć przez chwilę nie było nieśmiertelne.

Tyle wiemy o sobie, ile nas sprawdzono.

Przepraszam czas za mnogość przeoczonego świata na sekundę.

Nie znam roli, którą gram, wiem tylko, że jest moja, niewymienna.

Wiem jak ułożyć rysy twarzy, by smutku nikt nie zauważył.

 Życie, choćby i długie, zawsze będzie krótkie.

Życie - jedyny sposób, żeby obrastać liśćmi, łapać oddech na pisaku, wzlatywać na skrzydłach.

Życie pisze najbardziej oryginalne, najbardziej komiczne a jednocześnie najbardziej dramatyczne scenariusze.

Zbudziłam się. Otwarłam oczy. Dotknęłam świata jak rzeźbionej ramy.

Już zbyt wiele się stało, co się stać nie miało, a to, co miało nadejść, nie nadeszło.

Ciekawość samego siebie w warunkach trudnych, czasem nawet niemożliwych, jest najczcigodniejszym ludzkim interesem.

W czeluściach utalentowanego pisarza kłębią się rozmaite demony. I jeśli nawet drzemią w nim (czy powinny drzemać) przed i po pisaniu, to podczas pisania prowadzą ożywioną działalność. 

Jesteśmy zwolennikami starej zasady, że pisarz powinien wiedzieć o swoich bohaterach nieco więcej, niż oni sami wiedzą o sobie. Albo przynajmniej - tyleż samo. Natomiast nigdy mniej.

Nie umiem się nadziwić, namilczeć się temu.

Głupota nie jest śmieszna. Mądrość nie jest wesoła.

Wielkie to szczęście nie wiedzieć dokładnie, na jakim świecie się żyje.

Wiem, że póki żyję, nic mnie nie usprawiedliwia, ponieważ sama sobie stoję na przeszkodzie.

 

Żyjemy dłużej, ale mniej dokładnie i krótszymi zdaniami.

 📖📖📖