Orbita

"Okrążając Ziemię statkiem kosmicznym, są razem i tak samotni, że nawet ich myśli, ich mity osobiste czasami się zbiegają. Niekiedy śnią te same sny - o fraktalach i niebieskich kulach, o znajomych twarzach pogrążonych w mroku i o jaskrawej, energetycznej czerni kosmosu, która atakuje ich zmysły."

Powieść „Orbita” Samanthy Harvey zdobyła w 2024 roku prestiżową Nagrodę Bookera. Autorka ma na swoim koncie pięć powieści oraz jedną publikację non-fiction. Za swoją twórczość literacką była wielokrotnie nominowana do prestiżowych nagród. Samantha Harvey mieszka w Bath w Wielkiej Brytanii i pracuje jako lektorka kreatywnego pisania na Uniwersytecie Bath Spa. "Orbita" to powieść niezwykła. Stanowi połączenie rozważań filozoficznych ze swobodną relacją z podróży kosmicznej. Zachwyca przepięknym językiem i niezwykłymi opisami przestrzeni kosmicznej. Książka porusza niezwykle ważne kwestie dotyczące kruchości ludzkiej egzystencji i przyszłości naszej planety.

"Może ludzka cywilizacja jest jak pojedyncze życie - wyrastamy z królewskości dzieciństwa do najwyższej normalności; dowiadujemy się o własnym braku wyjątkowości i w pokrywie niewinności nawet się z tego cieszymy: skoro nie jesteśmy wyjątkowi, to może nie jesteśmy sami. Jeśli istnieje kto wie ile układów słonecznych takich jak nasz, z kto wie iloma planetami, jedna z tych planet jest z pewnością zamieszkana, a towarzystwo to dla nas pocieszenie po tym, że jesteśmy tacy nieważni."

Sześcioro ludzi różnych narodowości odbywa podróż po orbicie Ziemi. Czworo astronautów i dwóch kosmonautów. Spędzą dziewięć miesięcy w tej niezwykłej podróży. Czterech mężczyzn i dwie kobiety, zamknięci w metalowej, niewielkiej przestrzeni zawieszonej w kosmicznych przestworzach. Każdego dnia zbierają dane meteorologiczne, prowadzą badania, eksperymenty naukowe, analizy i obserwacje. Obserwują Ziemię i powracają myślami do swojej przeszłości. Wspominają swoich bliskich, rodzinę, przyjaciół, wszystko to, co pozostawili na Ziemi. Każdego nowego dnia okrążają orbitę szesnaście razy. Obserwują szesnaście wschodów i zachodów Słońca, zmieniające się krajobrazy i pogodę. Snują rozważania o przyszłości. Szukają odpowiedzi na pytania: czym jest życie? czy jesteśmy osamotnieni w tej bezkresnej przestrzeni jaką jest wszechświat? dokąd zmierzamy jako ludzkość?

"Planeta została ukształtowana przez niesamowitą siłę ludzkiego pożądania, która zmieniła wszystko: lasy, bieguny, zbiorniki wodne, lodowce, rzeki, morza, góry, wybrzeża, niebo; to planeta wyprofilowana i ukształtowana przez pożądanie."

Książka ta stanowi niezwykłe połączenie poetyckiego języka, filozoficznych rozważań i fascynującego spojrzenia na Ziemię z perspektywy kosmosu. Autorka stawia pytania na temat miejsca człowieka we wszechświecie, przemijania, samotności i pojęcia wieczności. Powieść zawiera przepiękne opisy naszej planety. Ziemia widziana z kosmosu zachwyca kolorami zmieniających się pór roku, krajobrazów gór, oceanów i kolejnych kontynentów. Załoga obserwuje zbliżający się tajfun, którego symbolika jako złowrogiej i niszczącej siły może stanowić przestrogę dla nas, jako ludzkości. Powieść skłania nas do refleksji nad odpowiedzialnością za przyszłość naszej planety, naszego domu w tej bezkresnej otchłani wszechświata. Gorąco zachęcam do lektury!