Niewygodna
"Piszę dla siebie. Nie wiem po co. Żeby zrozumieć sytuację, siebie?"
Patrycja Volny jest Polką urodzoną w Monachium, wychowaną w Australii, związaną z Francją. Jest obywatelką świata i zarazem kobietą bez ojczyzny. W swojej książce opowiada o swojej rodzinie, o dzieciństwie i dorastaniu. Pisze o skomplikowanych życiorysach swoich dziadków i trudnej relacji rodziców. Pisze o własnej rodzinie, o macierzyństwie. Jednym z największych atutów tej książki jest bez wątpienia szczerość, z jaką Patrycja Volny opisuje swoje przeżycia. Nie unika trudnych tematów, nie koloryzuje rzeczywistości. Jej słowa są surowe, czasem wręcz brutalne, ale właśnie ta surowość nadaje książce autentyczności.
"Historia lubi się powtarzać. Może to pamięć genetyczna, może zwykła złośliwość losu, który nie przepada za kobietami, a już na pewno nie tymi z mojej rodziny. Te od strony mamy wszystkie były rogate. Babcia, prababcia i prapra - każda chciała żyć po swojemu."
Patrycja Volny, w swojej autobiografii porusza temat alkoholizmu ojca i przemocy domowej. Jej historia to poruszająca opowieść o córce, która szuka swojej tożsamości w cieniu sławnego ojca i zmaga się z trudnymi wspomnieniami. Szuka siebie, szuka własnej tożsamości. Zmaga się z anoreksją, wikła się w toksyczne relacje z mężczyznami. Pogrąża się w depresji. Upada wielokrotnie. Bagaż jej doświadczeń jest niezwykle ciężki. To przytłacza i odbiera siły. Patrycja Volny, w swojej opowieści pokazuje, jak trudno jest wyrwać się z toksycznych relacji, jak wiele lat może trwać proces leczenia ran z przeszłości.
"Moją głowę opanowała choroba. Uzależnienie od niejedzenia. Żeby pójść na rekord, jak sportowiec. Poczuć się dzielna. Przezwyciężyć samą siebie."
Książka wywołała wiele kontrowersji, zwłaszcza w kontekście postaci, o której na jej kartach się pisze. To jednak nie powinno przesłaniać najważniejszego – historii o przemocy, która dotyka tysięcy ludzi. "Niewygodna" to nie jest książka o Jacku Kaczmarskim. To opowieść o Patrycji Volny, o kobiecie, która szuka swojego miejsca w świece. Czytelnik ma wrażenie, że uczestniczy w bardzo osobistej podróży autorki, że zostaje wpuszczony do jej świata, pełnego bólu, ale też nadziei. To przejmująca i bardzo odważna publikacja. To książka trudna, ale też dająca nadzieję, że nawet po największych życiowych burzach można odnaleźć spokój i szczęście. Gorąco zachęcam do lektury!
Komentarze
Prześlij komentarz