Metoda Storyline

Metoda Storyline - (ang. storyline - fabuła) to metoda opowieści wychowawczej, polega na zastosowaniu opowieści w trakcie zajęć. Metoda powstała w środowisku praktyków i nauczycieli akademickich w zachodniej Szkocji w latach 70- tych ubiegłego stulecia. Jako szczególnie zasłużony współtwórca storyline wymieniany jest Steve Bell. Storyline została tak skonstruowana, by obejmować proces nauczania holistycznie, uwzględniając najważniejsze procesy zachodzące w układzie nerwowym człowieka i jego psychice. Można ją wykorzystywać do realizacji rozmaitych zadań z zakresu wszystkich sfer rozwoju dziecka. Podstawą każdej opowieści wychowawczej są wiedza i dotychczasowe doświadczenia dzieci, które w trakcie zajęć są stymulowane i rozwijane. Dzieci poprzez swoje zaangażowanie w tworzenie historii znacznie lepiej przyswajają nowe wiadomości, ponieważ same je odkrywają. 

Storyline zaliczana jest do metod aktywizujących, gdyż spełnia ona wszystkie podstawowe założenia tej grupy: pobudza do samodzielnego działania, wyzwala aktywność dzieci, rozwija procesy myślowe i pamięci. Jest to też doskonała metoda uczenia się i zapamiętywania. Storyline umożliwiała podejmowanie zadań z różnorodnych dziedzin wiedzy. Opowiadana historia to może być też bajka, przypowieść, legenda, ale też każda inna opowieść. Opowiadana historia pozwala rozmawiać o sprawach, które byłyby trudne do wyrażenia w innych okolicznościach.
 
"Opowiadania, bajkowe przygody towarzyszą im od najmłodszych lat. Często zawierają w sobie elementy terapeutyczne. Tak jak i w życiu bohaterowie historii przeżywają różne emocje, napotykają różnego rodzaju problemy, muszą się zmierzyć z często niełatwymi zagadnieniami. Wcielając się w rolę fikcyjnych postaci mają możliwość doświadczenia wielu nowych zjawisk i poznania skutecznych form radzenia sobie w trudnych sytuacjach."
Agnieszka Kosek, Monika Kowalska

Historia jest opowiadana dzieciom etapami, w rezultacie na cały projekt składa się pięć epizodów tej historii. Epizod pierwszy powinien wprowadzić dzieci w tematykę, zaciekawić i zainspirować, epizody środkowe – ukazać barwnie rozwój zainicjowanych wcześniej wydarzeń, a epizod końcowy – przynieść satysfakcjonujące dzieci rozwiązanie. Po wyodrębnieniu epizodów nauczyciel formułuje do każdego z nich pytania kluczowe. Pytań powinno być tyle, ilu jest uczestników zabawy. Pytania te powinny być otwarte, by pobudzać do myślenia i stawiania pytań. Powinny angażować emocje, uczyć i rozwijać poczucie sprawstwa. 
 
Po pytaniach następuje czas na aktywności.  Krótkie i związane z tematem. Aktywności dzieci organizuje się wokół opowiadanej historii. Aktywności mogą dotyczyć rozmaitych sfer rozwoju dzieci. Mogą to być różnorodne formy ekspresji, zabawy ruchowe czy prace do wykonania.  Storyline jako strategia nauczania gwarantuje dziecku poczucie bezpieczeństwa, gdyż nauczyciel stawiając pytanie nie pyta o konkretną wiedzę, ale o doświadczenia, pod którymi kryje się wiedza dziecka. Na koniec ważna uwaga - nasza opowieść w storyline powinna mieć zawsze szczęśliwe zakończenie! Poniżej przedstawiam kilka zebranych scenariuszy i informacji na temat metody storyline, zapraszam do korzystania:

Komentarze

Prześlij komentarz