Brzemię rzeczy utraconych

 "Podróż raz rozpoczęta nie ma końca. Wspomnienie rejsu przez ocean przebłyskiwało między słowami. Jeszcze głębiej i jeszcze dalej grasowały demony jego podświadomości, czekając na chwile, kiedy będą mogły powstać i udowodnić swe istnienie, a on zastanawiał się czy śnił o morskiej mocy zatapiania, nim ujrzał morze po raz pierwszy."

Jest rok 1986. W Indiach, w niewielkim miasteczku Kalimpangu, u podnóża masywu Kanczendzonga, mieszka emerytowany sędzia Indyjskiej Służby Cywilnej, ze swoją nastoletnią wnuczką Sai. Zamieszkują piękną, choć podupadającą posiadłość Czo Oju. Mieszka z nimi stary kucharz i ukochana suczka Mutt. Ich życie upływa w spokojnym, leniwym tempie. Bezpieczna rutyna wyznacza im rytm  dnia. Niespodziewanie ich beztroskie życie zostaje zakłócone. Drobny incydent pociąga za sobą lawinę nieprzewidzianych konsekwencji. Okazuje się, że ich sielankowe życie było tylko złudzeniem...

 "(...) od czasu do czasu ktoś ma to nieszczęście, że trafia w złe miejsce w złym czasie, kiedy wszystko się kumuluje - i spadają nań animozje tłumione przez kilka pokoleń."

Rodzice Sai zginęli przed laty w tragicznym wypadku. Jej jedyną rodziną jest dziadek. Łączy ich niełatwa relacja. Dźemubhai Patel to człowiek surowy i zamknięty w sobie. Przed laty wyrzekł się żony i córki. Nigdy nie poznałby wnuczki, gdyby nie tragiczne zrządzenie losu. W niedalekim sąsiedztwie sędziego, w małym domku obrośniętym różami, mieszkają siostry Noni i Loli, u których Sai pobierała prywatne lekcje, zanim zatrudniono Gjana, studenta matematyki. Nowy korepetytor wniósł w życie Sai nie tylko wiedzę z przedmiotów ścisłych, ale też rozbudził w niej gorące uczucia, których istnienia jak dotąd nawet nie podejrzewała...

"Czy spełnienie można odczuwać tak głęboko jak stratę? Romantycznie uznała, że miłość na pewno zamieszkuje przestrzeń pomiędzy pożądaniem a spełnieniem, brak, niezaspokojenie. Miłość jest cierpieniem, tęsknotą, azylem, wszystkim wokół niej prócz samego uczucia."

Sędzia Patel wraca wspomnieniami do czasów młodości. W rzeczywistości Dźemu Patel urodził się rodzinie należącej do kasty chłopskiej. Dobrze się uczył i w wieku czternastu lat ukończył szkołę z najlepszym wynikiem w klasie. Wówczas pojawiła się możliwość pobierania dalszej nauki w Anglii. Mógł przystąpić do egzaminu adwokackiego i zostać sędzią w sądzie stanowym. Było to ogromne wyróżnienie i szansa na pracę w szeregach Indyjskiej Służby Cywilnej. Tak właśnie rozpoczął się jego awans społeczny i finansowy. Jednak w drodze do celu sędzia wiele utracił. Może nawet wszystko, co najważniejsze w życiu...

"Te lata dla wielu były niewyraźne, a kiedy mieli je już za sobą, wyczerpani, cały świat zdążył się zmienić i wszędzie pojawiały się luki - w tym, co przytrafiło  się ich rodzinom, i w tym, co działo się gdzie indziej, w zepsuciu, które jak epidemia  rozprzestrzeniło się po świecie pełnym teraz nieoznaczonych mogił - nie oglądali się, nie mogli sobie pozwolić na badanie przeszłości. Musieli uchwycić się przyszłości ze wszystkim, co mieli."

Stary kucharz każdego dnia wypatruje wiadomości od syna. Bidźu przed laty wyjechał do Ameryki w poszukiwaniu lepszego życia. Każdy z mężczyzn zmaga się w własnym lękiem i tęsknotą. Czy Bidźu znajdzie w obcym kraju szczęście? czy uda mu się poprawić swój los? Kucharz żyje tą nadzieją. Tymczasem do Kalimpangu docierają polityczne niepokoje. Miasteczko pogrąża się w chaosie. Strajki, zamieszki na ulicach, aresztowania i przemoc stają się codziennością. Nikt nie czuje się bezpiecznie. W kryzysowym momencie również mieszkańcy Czo Oju ulegają długo tłumionym emocjom. Wszyscy wpadają w pułapkę własnych uczuć. Okazuje się, że nic nie jest takie, jakie się na pozór wydawało... 

Kiran Desai jest uznaną, indyjską pisarką. Za powieść "Brzemię rzeczy utraconych" w 2006 roku otrzymała roku Nagrodę Bookera oraz National Book Critics Circle. To, napisana z rozmachem, piękna opowieść o ludzkich marzeniach i ambicjach, za które czasem płaci się najwyższą cenę. W powieści został ukazany niezwykły koloryt Indii. Przepiękne krajobrazy, orientalne smaki i życie zwykłych ludzi zostało tu wspaniale sportretowane. To opowieść o ludziach porwanych przez wir historii. Przepięknie napisana, porywająca powieść. Gorąco polecam!